بیایید شروع کنیم.

لیستی با عنوان "پرچم قرمز" و یا Red Flag برای ویرایش فیلمنامه آماده میکنیم.

خودویرایشی فرصتی برای اصلاح داستان، قوی‌تر کردن شخصیت‌ها و اطمینان از جذاب بودن فیلمنامه شما برای خواندن است.

در اینجا برخی از اشتباهاتی که بسیاری از نویسندگان آماتور قبل از ارائه پیش‌نویس‌های خود مرتکب می‌شوند، آورده شده است:

قالب بندی و ارائه:

• فونت/حاشیه‌های نادرست: آیا فیلمنامه شما با فونت Courier سایز ۱۲ و حاشیه‌های استاندارد صنعت نوشته شده است؟ انحراف از این موارد فریاد آماتور بودن سر می‌دهد.
• استفاده بیش از حد از پرانتزها: آیا دائماً به بازیگران می‌گویید چگونه دیالوگ‌ها را ادا کنند یا حرکات جزئی را در پرانتز توصیف می‌کنید؟ به دیالوگ‌ها و خطوط اکشن خود اعتماد کنید.
• غلط‌های املایی و اشتباهات گرامری: این موارد می‌توانند فوراً خواننده را از داستان بیرون بکشند و نشان‌دهنده عدم دقت باشند. به طور دقیق ویراستاری کنید.
• نام‌های شخصیت‌های ناسازگار: اطمینان حاصل کنید که نام‌های شخصیت‌ها در سراسر فیلمنامه به یک شکل نوشته شده‌اند.
• بلوک‌های متنی متراکم: آیا خطوط اکشن طولانی‌تر از ۴-۵ خط هستند؟ برای خوانایی بیشتر آن‌ها را بشکنید.

داستان و طرح:

• خلاصه داستان مبهم: آیا می‌توانید به وضوح در یک یا دو جمله جذاب بیان کنید که داستان شما درباره چیست؟ اگر نه، ایده اصلی شما ممکن است واضح نباشد.
• نبود قهرمان اصلی مشخص: داستان واقعاً درباره چه کسی است؟ آیا آن‌ها اهداف و انگیزه‌های واضحی دارند؟
• قهرمان منفعل: آیا شخصیت اصلی شما بیشتر واکنش نشان می‌دهد تا اینکه کنشگر باشد؟ آن‌ها باید داستان را به جلو ببرند.
• واقعه محرک ضعیف: آیا رویدادی که داستان شما را آغاز می‌کند خیلی دیر اتفاق می‌افتد یا تأثیر قابل توجهی ندارد؟
• پرده دوم خسته‌کننده: آیا داستان شتاب خود را از دست می‌دهد؟ آیا اوج‌های فزاینده، موانع و نقاط عطف کافی وجود دارد؟
• خدای صحنه (Deus Ex Machina): آیا مشکلات به طور خیلی راحت توسط یک نیروی خارجی حل می‌شوند، نه توسط اقدامات شخصیت‌ها؟
• حفره‌های داستانی: آیا رویدادها با یکدیگر تناقض دارند؟ آیا جهش‌های منطقی غیرقابل توضیحی وجود دارد؟
• مخاطرات نامشخص: قهرمان چه چیزی را در معرض از دست دادن دارد؟ آیا مخاطرات به اندازه کافی بالا هستند تا مخاطب را درگیر نگه دارند؟
• نقاط طرح قابل پیش‌بینی: آیا پیچش‌ها و چرخش‌های شما واقعاً غافلگیرکننده هستند، یا مخاطب می‌تواند آن‌ها را از کیلومترها دورتر ببیند؟
• اوج‌گیری غیر رضایت‌بخش: آیا پایان‌بندی عجولانه، غیرقابل باور یا از نظر موضوعی با بقیه داستان ناهمگون به نظر می‌رسد؟
• موضوع "خیلی واضح": آیا پیام شما به جای اینکه به طور ظریف در روایت تنیده شده باشد، به طور آشکار بیان می‌شود؟

شخصیت‌ها:

• شخصیت‌های تخت: آیا شخصیت‌های شما مانند افراد واقعی با صداها، نقص‌ها و پیچیدگی‌های منحصربه‌فرد به نظر می‌رسند؟
• رفتار/صدای ناسازگار شخصیت: آیا یک شخصیت بدون انگیزه واضح به گونه‌ای عمل یا صحبت می‌کند که با شخصیت تثبیت‌شده او در تضاد باشد؟
• نبود قوس شخصیتی: آیا قهرمان شما (و احتمالاً دیگر شخصیت‌های کلیدی) دستخوش تغییر یا رشد معناداری می‌شود؟
• شخصیت‌های بیش از حد: آیا پیگیری اینکه چه کسی کیست دشوار است؟ آیا می‌توان برخی از شخصیت‌ها را ادغام یا حذف کرد؟
• طرح احمقانه ("Idiot Plot"): آیا شخصیت‌ها صرفاً برای پیشبرد طرح تصمیمات احمقانه غیرقابل توضیحی می‌گیرند؟

دیالوگ:

• دیالوگ "خیلی واضح": آیا شخصیت‌ها دقیقاً آنچه را که فکر یا احساس می‌کنند می‌گویند، یا موضوع را به طور آشکار بیان می‌کنند؟ لایه‌های زیرین کلیدی هستند.
• بار اطلاعاتی: آیا اطلاعات پس‌زمینه یا طرح حیاتی از طریق مونولوگ‌ها یا مکالمات طولانی و غیرطبیعی ارائه می‌شود؟ نشان دهید، فقط نگویید.
• شبیه به نظر رسیدن شخصیت‌ها: آیا هر شخصیت صدای متمایز، واژگان و آهنگ گفتاری خاص خود را دارد؟
• چت و گفتگوی غیرضروری: آیا هر خط دیالوگ هدفی را دنبال می‌کند (آشکار کردن شخصیت، پیشبرد طرح، ایجاد درگیری/تنش)؟
• عبارات کلیشه‌ای: آیا به عبارات بیش از حد استفاده شده تکیه می‌کنید؟ برای دیالوگ‌های تازه و اصیل تلاش کنید.
• نبود لایه‌های زیرین کافی: آیا فیلمنامه بیش از حد پرحرف است؟ آیا می‌توان برخی از نکات را به صورت بصری یا از طریق رفتار بیان کرد؟

ضرباهنگ و ساختار:

• شروع خیلی زود/پایان خیلی دیر صحنه‌ها: دیر وارد شوید، زود خارج شوید. آیا هر صحنه در تاثیرگذارترین لحظه شروع و پایان می‌یابد؟
• نبود تنش در صحنه‌ها: آیا هر صحنه هدف مشخص و مانعی برای رسیدن به آن هدف دارد؟
• صحنه‌هایی که طرح را پیش نمی‌برند یا شخصیت را آشکار نمی‌کنند: اگر صحنه‌ای هدف مشخصی را دنبال نمی‌کند، حذف آن را در نظر بگیرید.
• خیلی طولانی/خیلی کوتاه: آیا فیلمنامه شما به طور قابل توجهی بیشتر یا کمتر از تعداد صفحات معمول ۹۰-۱۲۰ صفحه است؟ در حالی که این یک قانون سختگیرانه نیست، طول‌های بسیار زیاد می‌تواند یک پرچم قرمز باشد.
• ضرباهنگ ناهموار: آیا دوره‌های طولانی کندی وجود دارد که به دنبال آن تحولات سریع طرح یا بالعکس رخ می‌دهد؟

نشان دهید، نگویید:

• تکیه بیش از حد بر توصیف احساسات: به جای نوشتن "او غمگین است"، اقدامات، حالات چهره یا محیط او را برای انتقال غم توصیف کنید.
• گفتن به مخاطب که چه چیزی را فکر یا احساس کند: مخاطب را از طریق داستان و شخصیت راهنمایی کنید، واکنش‌های آن‌ها را دیکته نکنید.

با جستجوی این پرچم‌های قرمز (Red Flag ها) در طول خودویرایشی، می‌توانید به طور قابل توجهی کیفیت فیلمنامه خود را ارتقا دهید و شانس آن را برای برقراری ارتباط با خوانندگان افزایش دهید.

به قلم: Jason Hellerman

ترجمه: علیمحمد اقبالدار