چرا از گونه «داستانی» به «انیمیشن» تغییر مسیر دادم و هرگز به عقب نگاه نکردم


پس از سال‌ها نوشتن برای فیلم زنده، جهش کردم و اشتیاقم به انیمیشن را دنبال کردم—و همه چیز تغییر کرد. اگر از فیلم زنده می‌آیید، انیمیشن ممکن است ناآشنا به نظر برسد. اما من یک روش مشارکتی‌تر و داستان‌محورتر برای نوشتن پیدا کردم!
اولین شبکه فیلمنامه نویسان مستقل ایران

Pietro Schito - علیمحمد اقبالدار (مترجم)

۱۴۰۴/۰۲/۰۸

211 بازدید 2 نظر
اولین شبکه فیلمنامه نویسان مستقل ایران

اگر انیمیشن هنوز شما را فقط به یاد کارتون‌های صبح شنبه می‌اندازد، ممکن است چیزهای زیادی را از دست بدهید. انیمیشن بزرگسالان در حال حاضر لحظات اوج خود را سپری می‌کند، با نمایش‌هایی مانند بوجک هورسمن، آرکین و عشق، مرگ و ربات‌ها که پیشتاز هستند. و همانطور که فیلم‌های استودیو جیبلی ثابت کرده‌اند، موضوع شوخی‌های مخصوص بزرگسالان نیست—بلکه درباره طیف احساسی و داستان‌گویی بصری است.

همانطور که گیرمو دل تورو می‌گوید: انیمیشن یک ژانر نیست، انیمیشن سینماست، انیمیشن فیلم است!

با این توضیح، بیایید بررسی کنیم که چه چیزی انیمیشن را برای فیلمنامه‌نویسان بسیار ارزشمند می‌کند. این مدیوم همکاری عمیق، تأثیر خلاقانه واقعی و فرصت‌هایی فراتر از صفحه—از جمله مالکیت، ماندگاری و سود—ارائه می‌دهد. بیایید بررسی کنیم که چرا این مدیوم ممکن است بهترین حرکتی باشد که هنوز انجام نداده‌اید.

 

«متخصصین استوری‌بورد»، شما را نویسنده بهتری جلوه میدهند.
به لحظات نمادین انیمیشن فکر کنید—مانند صحنه‌ای در وال-ئی که با کپسول آتش‌نشانی در فضا با ایو می‌رقصد. آن ضرباهنگ فراموش‌نشدنی از هنرمند استوری‌بورد، کوین اوبرایان، نشأت گرفت که این ایده را به نویسنده-کارگردان اندرو استنتون پیشنهاد داد.
کار کردن با هنرمندان استوری‌بورد یکی از ارزشمندترین بخش‌های این فرآیند است—تفکر بصری آنها نوشتن شما را تقویت می‌کند و به شما کمک می‌کند ریتم، وضوح و تأثیرگذاری را پیدا کنید.

 

 

یادم می‌آید که انیمینش «Thingdom»، اولین فیلم انیمیشنی که در نوشتن آن همکاری داشتم را تماشا می‌کردم.

پس از چند پیش‌نویس، استوری‌بوردها برگشتند—و ناگهان صحنه‌های ما انرژی بیشتری، شوخی‌های بصری بهتر و ضرباهنگ‌های احساسی قوی‌تری داشتند. بعداً، بازخوردهای روشنگرانه‌ای از گیرمو دل تورو دریافت کردیم و انیمیشن را با کارلوس بولادو دوباره ویرایش کردیم. دیدگاه آنها، من و کارگردان رنه کاستیلو را وادار کرد تا در داستان تجدید نظر کنیم و پیش‌نویس جدید و دقیق‌تری ارائه دهیم. این نوع رشدی بود که فقط از بیرون آمدن از غار نویسندگی و ورود به همکاری خلاقانه واقعی حاصل می‌شود.


در انیمیشن، داستان، پادشاه است—اما فیلمنامه نیست
یکی از شگفت‌انگیزترین جنبه‌های انیمیشن این است که در حالی که داستان از اهمیت بالایی برخوردار است، فیلمنامه همیشه محور اصلی نیست، به خصوص در مراحل اولیه. در فیلم داستنی، یک فیلمنامه صیقلی، اغلب کلید فروش یک پروژه است. اما در انیمیشن، به ویژه در بخش مستقل، دمو، لحن بصری و تیمی که پروژه را می‌فروشند، اهمیت دارند. مدیران و خریداران می‌خواهند پتانسیل را ببینند.
یک انیمیت بی‌نظیر، طراحی مفهومی خیره‌کننده و یک کارگردان یا تهیه‌کننده با یک چشم‌انداز، اغلب وزن بیشتری نسبت به یک فیلمنامه ۹۰ صفحه‌ای دارند. این بدان معنا نیست که نوشتن مهم نیست—فقط به این معنی است که در لایه‌های مختلف اتفاق می‌افتد. مدولارتر است. مشارکتی‌تر است. و پذیرای شکل‌گیری توسط طراحی و زمان‌بندی است.
و برای نویسندگان، این دریچه‌ای به یک روش کاملاً جدید برای تفکر می‌گشاید.

همکاری که شما را عاقل نگه می‌دارد
نوشتن می‌تواند به تنهایی انجام شود. به خصوص تحت توافق‌نامه عدم افشا (NDA)، زمانی که نمی‌توانید درباره آنچه روی آن کار می‌کنید صحبت کنید. اما در انیمیشن، به ندرت برای مدت طولانی تنها هستید.
شما بخشی از یک تیم خلاق هستید که شامل کارگردانان، تدوینگران، صداپیشگان، طراحان، انیماتورها و بله، هنرمندان استوری‌بورد می‌شود. شما در جلسات زوم شرکت می‌کنید. ایده‌ها را رد و بدل می‌کنید. با هم بداهه‌پردازی می‌کنید. و خیلی بیشتر از فیلم زنده درگیر می‌مانید. نویسندگان پس از پیش‌نویس اول ناپدید نمی‌شوند—آنها برای ضبط صدا، بازنویسی‌ها و حتی نمایش‌های آزمایشی حضور دارند.

 

صنعتی که حتی سوپراستارهایش هم به ایمیل‌های شما پاسخ می‌دهند
در انیمیشن، همه همدیگر را می‌شناسند و سیستم ستاره‌ای وجود ندارد. از طریق Animation Community خود، این فرصت را داشته‌ام که با کریس سندرز (لیلو و استیچ)، جان ماسکر (پری دریایی کوچولو، موانا)، پیتر رمزی (مرد عنکبوتی: به درون دنیای عنکبوتی)، فیل لرد (میچل‌ها در برابر ماشین‌ها) و نویسندگان انیمیشن «درون و بیرون ۲» مصاحبه کنم. آنها نمادهای دور از دسترس نبودند—بلکه باز، همکار و صمیمانه به نویسندگان احترام می‌گذاشتند.
این گشاده‌رویی در همه جا دیده می‌شود—از جلسات زوم گرفته تا پنل‌ها و جشنواره‌ها—جایی که تمرکز بر شهرت نیست، بلکه بر داستان است. این مدیوم به نویسندگانی که وضوح، ساختار و نتیجه‌گیری احساسی به ارمغان می‌آورند، پاداش می‌دهد. با فیلمنامه‌نویسان هم به عنوان صنعتگر و هم به عنوان افراد خلاق رفتار می‌شود. برای من، این اولین بار است که واقعاً با یک حلقه خلاق ارتباط برقرار کرده‌ام که ارزش‌های من را به اشتراک می‌گذارد—بالاخره احساس می‌کنم افراد خودم را پیدا کرده‌ام.


آیا نویسندگان انیمیشن واقعاً کمتر درآمد دارند؟
اگرچه نرخ‌های پرداختی پایه، از حداقل‌های فیلم های داستانی، کمتر است—نویسندگان انیمیشن تنها حدود نیمی از همتایان خود در فیلم داستانی درآمد دارند—نویسندگان انیمیشن اغلب نه تنها برای فیلمنامه‌های خود، بلکه برای کار مداوم خود در طول تولید نیز دستمزد دریافت می‌کنند. بسته به استودیو و توافق‌نامه‌های صنفی، این می‌تواند شامل پرداخت هفتگی یا اپیزودی باشد که بسیار فراتر از پیش‌نویس اول ادامه می‌یابد. نویسندگان اغلب در مراحل استوری‌بورد، بازبینی‌ها و ضبط صدا درگیر می‌مانند و در طول عمر پروژه درآمد ثابتی کسب می‌کنند.
اما برای کسانی که به دنبال ارتقا هستند، مسیر به همین جا ختم نمی‌شود. برد بزرگ در تبدیل شدن به یک تهیه‌کننده خلاق نهفته است، که درآمد حاصل از مالکیت پروژه یا معاملات «سود درصدی» را باز می‌کند. حفظ حقوق، بهترین بازی است، به ویژه با توجه به اینکه سرویس‌های استریم مانند نتفلیکس و آمازون پرایم ویدیو نمایش‌های انیمیشنی یوتیوب را به دلیل پایگاه طرفداران داخلی و هزینه‌های تولید پایین‌تر نسبت به محتوای اصلی به سرعت جذب می‌کنند.


به عنوان مثال، انیمیشن «سیرک دیجیتال شگفت‌انگیز»، ساخته گوس‌ورکس و گلیچ پروداکشنز، با بیش از ۳۴۶ میلیون بازدید بصورت آزمایشی در یوتیوب وایرال شد، قبل از اینکه نتفلیکس در سال ۲۰۲۴ به آن مجوز دهد، در حالی که انتشار اولیه خود را در یوتیوب حفظ کرد. به طور مشابه، جورج لوکاس در دهه ۱۹۷۰ برای «جنگ ستارگان»، که در آن دستمزد کارگردانی کمتری را در ازای حقوق تجاری و دنباله‌ها معاوضه کرد، میلیاردها دلار درآمد ایجاد کرد. در انیمیشن، جایی که سبک‌ها و شخصیت‌های زنده جهان‌های وسیعی را به وجود می‌آورند، حفظ حقوق نه تنها کنترل کننده است—بلکه یک حرکت هوشمندانه برای ثروت بلندمدت است.


تا بی‌نهایت و فراتر از آن!
من برای یک مسیر آسان‌تر به انیمیشن تغییر مسیر ندادم—بلکه آن را برای یک مسیر غنی‌تر انتخاب کردم. این دنیایی است که در آن همکاری باعث خلق داستان‌های بهتر می‌شود، تخیل حد و مرزی نمی‌شناسد و کار شما می‌تواند از طریق شخصیت‌ها و جهان‌های نمادین زنده بماند. اگر آماده‌اید که انزوای فیلمنامه‌های داستانی را با یک جامعه پر جنب و جوش و داستان‌محور معاوضه کنید، انیمیشن ممکن است خانه شما باشد.

قدم بگذارید—ممکن است مانند من دریابید که اینجاست که خلاقیت شما واقعاً شکوفا می‌شود. تا بی‌نهایت و فراتر از آن!

لینک کوتاه: GINl2O49i
منبع: nofilmschool

نظرات