پس از سالها فعالیت در عرصه سینما و با رویت نقصان و نیازهای هنرمندان، بخصوص فیلمنامه‌نویسان که هیچ مکانی بصورت خصوصی و یا دولتی از هنرشان بصورت «سیستماتیک» حمایت نکرده، و هر یک به تنهایی و یا بعضا با اعجاز الهی به جایگاهی رسیده‌اند، ایده‌ی راه اندازی پلتفرمی مستقل و همه جانبه در ذهن اینجانب نقش بست. فیلمنامه‌نویس پس از نگارش فیلمنامه، نمی‌داند که چگونه باید فیلمنامه را عرضه کند. آیا فیلمنامه‌اش خاستگاه هنری و یا بازاری دارد؟ چه معیارهایی برای موفقیت فیلمنامه و یا بازنویسی آن نیاز است؟ بعضی از فیلمنامه‌نویسان بعضا حتی قصد فروش فیلمنامه و کسب درآمد از آن را هم ندارند، بلکه تنها میخواهند متن‌شان دیده و یا ساخته شود. تحقیقا، روش مشخصی جهت ارتباط و پِرِزنت متن وجود ندارد. فیلمنامه‌نویس مجبور به نقل مکان به پایتخت و پِرِزنتِ حضوری اثر، شخص به شخص، دست به دست و دهان به دهان است. دفاتر تولیدی و سینمایی عملا پذیرش فیلمنامه نداشته، و داشتن مُعرف و بند «پ» پیش‌برنده است. ذوق و شوق فیلمنامه‌نویس به مرور کاسته و سعی می‌کند با شغل‌های جانبی امرار معاش کند. اما چرا نتوان از خود «فیلمنامه» کسب درآمد کرد؟ سالانه، منتقدان بیشماری در دوره‌های منتقدین بنام در کشور ثبت نام می‌کند، براستی عاقبتشان چه می‌شود؟ آیا نمی‌توان این هنر نقد را سیستماتیک، همه‌گیر و از آن کسب درآمد کرد؟ آیا «فیلمنامه‌» به عنوان اثر هنری مستقل نمی‌تواند مورد خوانش قرار گرفته و مبلغی را فیلمنامه‌نویس آن دریافت کند؟
می‌توان براساس این خلا‌ءها ده‌ها پرسش‌ دیگری را مطرح کرد. «فیلمنامه‌نویسان» سعی خواهد کرد این خلاءها را پُر کند. تیم «درگاه فیلم ایران» در تلاش است که با راه اندازی پلتفرم‌هایی نظیر «فیلمنامه‌نویسان» فاصله‌ها را کم و کمتر کند. این شروع راه است و ما در تلاشیم که مسیر را با کمک شما هموار کنیم. بدون شک، تبلیغات لازم در این زمینه و حمایت شما از این «پلتفرم» و پلتفرم‌های پیشرو که در دست طراحی است، یاری شما را می‌طلبد.